Goedenavond,
Wij als woonwagenbewoners staan vierkant achter het raadslid Femke Molenaar. We vinden het dan ook onbegrijpelijk dat zij door de kandidatencommissie eerst op 16 is gezet en dat ze vervolgens het bestuur hebben geadviseerd om haar helemaal van de lijst te verwijderen.
Juist haar scherpe, kritische en tegendraadse werkwijze maakt dat ze voor ons als woonwagenbewoners echt iets heeft bereikt. Dat ze nu door de kandidatencommissie van GroenLinks-pvda dusdanig wordt vernederd vinden wij een toonbeeld van oude politiek. Wij roepen alle groenlinks en PvdA leden om dit grote onrecht recht te zetten en haar een prominente plek op de lijst te bezorgen.
Namens de woonwagenbewoners, Gretha Wilpstra
tekst: Stadsblad Liwwadders, februari 2022)
Lijsttrekker GroenLinks Femke Molenaar – Andries Veldman foto: Simon van der Woude
‘Ik heb vaak gedacht: ik stop ermee’
‘De eerste twee jaar als raadslid waren pittig. Ik heb vaak gedacht: ik stop ermee. Waarom? Je moet altijd aanstaan en kunt door een ander meteen ergens op worden afgerekend. Overal moet je een mening over hebben. De relatie met mijn mobiele telefoon is ook ingewikkeld. Je krijgt bedreigingen. Vier maanden heb ik politiebewaking gehad. Voortdurend ben ik op zoek naar het evenwicht.’ Een gesprek met Femke Molenaar, gemeenteraadslid en lijsttrekker van GroenLinks.
Dat evenwicht heb je nog niet gevonden?
‘Nee, dat klopt. Wel ontdekte ik dat ik waardevolle bewegingen in gang kan zetten. Ik ben nogal begaan met de hashtag hoe dan? Vragen die ik stel zijn: waarom doen we het altijd zo? Hoezo hoort dat zo? O, waarom dan? Als ik denk dat het anders kan, dan laat ik dat weten. Ik probeer er altijd, en dat is die waardevolle beweging, om er een stukje rechtvaardigheid in te krijgen. Als ik na mijn vragen te maken krijg met onvoldoende argumenten, of zaken zijn niet praktisch of niet eerlijk geregeld, ja, dan moeten we het er even over hebben.’
‘Ik merk uit ondervinding hoe ingewikkeld politiek is en hoe de gemeente werkt. Hier tegenover aan het Emmaplein was, dacht ik, een hondenuitlaatplaats. Ik dacht: maak daar toch eens iets meer van en zat te denken aan een moestuin voor de buurt. Dat heeft me een dikke twee jaar gekost. Het bleek een stukje grond te zijn bestemd voor een brugwachterswoning voor een brug die nooit gebouwd is. Dan zie je hoe lastig het is om iets voor elkaar te krijgen. Eigenlijk zijn er maar een paar mensen van die 128.000 inwoners van deze gemeente die de juiste wegen weten te bewandelen.’
‘Veranderingen die ik heb kunnen realiseren nu ik aan het roer zit? De gemeente wilde collectief Antillianen weren. Met mijn achtergrond bij Tûmba, mijn baan is wegbezuinigd, raakte mij dat meteen. Het stond precies zo in de stukken. A: Antillianen bestaan niet, het zijn Caraïbische Nederlanders en B: het is wettelijk niet toegestaan om zoiets te doen. Onze burgemeester, hoe heet hij ook alweer, ik ben zo slecht in namen, ja, Crone, die had dat in zijn portefeuille. Hij snapte niet dat ik daar zo’n punt van maakte. Er is een congres over gehouden met John Leerdam (oud-PvdA Tweede Kamerlid, die opstapte nadat hij in een val trapte van radio-dj Giel Beelen) als spreker. Mijn eerste motie ging over Afghanistan.’
Toen zei het college: daar gaan we niet over.
‘Ja. Inderdaad. Je wordt geacht overal een mening over te hebben, maar hierover niet, tenminste niet in de raad. Dat is erg wennen. Soms zeg ik als me iets gevraagd wordt: google het zelf even, ja. Mijn motto is: niets over ons, zonder ons. Van Lutz heb ik overigens geleerd dat we overál over gaan.’
‘GroenLinks bestaat uit verschillende typen mensen. Dat gaat van oude PSP’ers en boomknuffelaars tot halve wetenschappers die helemaal in de energie zitten en van idealisten en ervaringsdeskundigen tot doeners en denkers. De ene periode wordt er meer naar de ene groep geluisterd en de andere periode naar de andere. Ik neem mijn eigen ervaringen mee naar de raad, die laat ik meewegen bij mijn beslissingen. Ik heb mijn portie shit wel gehad. Met klachten van depressiviteit ben ik opgenomen geweest in het Jelgerhuis. Daar hebben ze mij geleerd hoe ik signalen herken om er vervolgens goed mee om te kunnen gaan. Anderen in de fractie laten hun ervaringen ook meewegen. Petra Vlutters is woordvoerder voor het armoedebeleid, die hoef je daar niks over te vertellen. Armoede, zorg en huizen zijn verdienmodellen geworden. Petra weet precies hoe je de armoede moet aanpakken: door ervoor te zorgen dat mensen meer geld krijgen om te besteden. Simpel toch? Dat vermindert direct de stress. Je ziet meteen verbetering.’
Hoe dan? Armoedebeleid blijft steken in onderzoeken en voornemens. Wethouder Hein Kuiken (PvdA) laat nu weer iets onderzoeken en gaat experimenteren. Hij schrijft op Facebook: de gemeente neemt de mens als uitgangspunt, niet de regels. Een man met een uitkering vertelde me toen ik hierheen fietste en ik hem vroeg of hij de laatste vier jaar een euro rijker is geworden: alleen de organisaties die dit ontwikkelen zijn rijker geworden. Petra Vlutters staat met haar goede ideeën overigens nu wel laag op de kieslijst, net als Andries Bergsma.
‘Ik weet niet hoe dat kan. Ik hou me bezig met orde en veiligheid, de wmo en de inclusie agenda. Wat dat is? Die inclusie agenda moet iedere gemeente volgens het verdrag van de Verenigde Naties opstellen. Het moet een onderdeel zijn van het DNA van iedere gemeente. Iedereen doet mee, mensen met en zonder beperking. Ik heb vijfentwintig keer gebeld met 14058, het algemeen nummer van de gemeente Leeuwarden, om te weten te komen hoe het zat met die inclusie agenda die voor 1 januari 2019 moest worden opgesteld. Na al dat gebel bleek: er zit niemand op inclusie. Ik heb veel bewondering voor mensen die dingen in hun wijk doen voor anderen. Ik kom net weg bij het bewonersbedrijf Heechterp-Schieringen met mensen als Nanda, Harold, Ed, Sabine en Ronald. Ik zie beweging, verbinding. Het is in ieder geval geen formulierenbende. Doen!’
We hebben de maatschappij zo godallemachtig ingewikkeld gemaakt
‘Ik zie dat er stappen worden gezet, maar het is zo moeilijk om binnen een verkokerde organisatie iets te bereiken. Je hebt goede ambtenaren. Jet Brinker is een goede ambtenaar. Stephanie Verstraeten heb ik in mijn telefoon opgeslagen als mooi mens. We hebben de maatschappij zo godallemachtig ingewikkeld gemaakt. Dat zie ik in mijn mailbox allemaal voorbijkomen. Mensen die worstelen met belastingen en DigiD. De angst om als fraudeur te worden weggezet, de angst om iets verkeerd te doen heeft ons verlamd. Zo’n Ronald die twintig jaar van een uitkering leeft, van alles heeft geprobeerd. Daar zie je het weer misgaan nu hij door de gemeente weer in een traject wordt gezet. Daar word ik toch zo kwaad van. Een op de zes werkenden kampt met een burnout. Die stress!’
‘Als je niet gehoord wordt, ga je schreeuwen. Als iemand met jou in gesprek gaat, bijvoorbeeld een ambtenaar, moet je niet van de kook raken als die agressief wordt. Als die vervolgens het stempel agressief krijgt, dan ga ik totaal over de zeik. Mijn vader zei altijd: je moet slim zijn om te weten hoe dom je doet. Ik heb voorgesteld om geen campagne te voeren. Vier jaar lang word je niet uitgenodigd bij Buro De Vries van de Omrop, en dan nu ineens wel?’
De PvdA voert campagne met met het inzamelen van bh’s voor arme mensen.
‘Dat lost het probleem niet op. Het is een druppel op een gloeiende plaat. Ik ben geen politiek dier. Door een boek van Rutger Bregman werd ik wakker geschud. Word geëngageerd, zo luidde zijn oproep. Ik dacht: ja, ik moet wat doen! Actie, reuring. Toen ik mij aanmeldde bij GroenLinks vroeg de aanstellingscommissie wat ik als wethouder zou doen als ik via via te horen kreeg dat er een illegaal in de supermarkt werkte. Ik zei: dat weet ik niet. Maar als mens zou ik zeggen: niemand is illegaal. Stond ik op nummer twee op de kieslijst! Dat was even schrikken.’
Nu sta je op nummer één en je bent geen kandidaat voor een wethouderspost en laat een man voorgaan.
‘Dat is niks voor mij. Ik wist vier jaar geleden nauwelijks wat een wethouder was of deed. Ja, een man voor laten gaan. Hahaha.’