‘Het leukste van dit vak is om gasten met blije gezichten te zien vertrekken.’ Sylvia en Eduard Smits zijn de eigenaren van Gasterij De Wâldwei ten zuiden van Leeuwarden. Volgend jaar hopen ze het 30-jarig bestaan van hun horecabedrijf te vieren. ‘Hoe, dat weten we nog niet. Wat we wel weten, is dat er met de naastgelegen polder veel gaat gebeuren. Ik verwacht dat die aanpassing, het vol laten lopen met 130 miljoen kubieke meter water als overloopgebied, positief zal uitwerken op ons bedrijf. Nu al weten de camperaars deze unieke plek te vinden.’
Eduard Smits heeft de horeca met de paplepel ingegoten gekregen. ‘Mijn vader Ely, in 2022 overleden, en moeder Aafje zijn op en top Leeuwarder ondernemers. De Wâldwei, lunchroom Valerius en snackbar De Goudster, nu Ely’s Tearoomrestaurant, zaken die nu nog floreren, zijn gezamenlijk of door mijn ouders opgezet. Moeder geeft trouwens nog regelmatig advies. Ze zetten eigenlijk zaken op voor hun kinderen. Een kind een zaak, zo ging dat ongeveer. In onze snackbar aan de Weerd, nu restaurant ‘t Goede, kroop ik als kleuter onder de toonbank om doppen en kwartjes te verzamelen.’
Om de finesses van het vak te doorgronden is het altijd verstandig om ook eens in de keuken van een ander te kijken. Eduard Smits stond als stagiair achter de fornuizen in gerenommeerde zaken zoals Château Neercanne, Kasteel Erenstijn en hotel Winselerhof. Allen gelegen in het rustieke heuvelland van Limburg. Ook bij De Librije, het driesterrenrestaurant van Thérèse en Jonnie Boer in Zwolle, en bij Kaatje bij de Sluis van Fons van Groeningen stond hij in de pannen te roeren. Gasterij De Wâldwei is van een heel ander kaliber. ‘Of ik daar geen heimwee naar heb? Ik heb er goed rondgekeken en eerlijk gezegd zijn er twee werkelijkheden rond zulke zaken: het gezicht naar buiten toe en wat er binnen gebeurt. Ik heb veel geleerd van meesterkoks als Huub Biro en Koos van Noort, maar kreeg ook wel eens een pan naar mijn hoofd geslingerd.’
Het stevige no-nonsens karakter van Gasterij De Wâldwei spreekt de gasten zeer aan. Het is een zaak zonder poespas. Eduard: ‘We hebben veel vaste gasten en zijn blij dat ze iedere keer terugkomen. Dat zegt natuurlijk wel wat. We hebben een herkenbare kaart met daarop onder meer kipfilet Mata Hari, vleesspies Grutte Pier, tournedos Stroganoff, altijd met drie verse groenten en mooi opgemaakt. Ook serveren we Afke’s Tiental, dat bestaat uit een tiental vegetarische gerechtjes. Wat we in de regio kunnen halen, kopen we. En zoals we het van huis uit hebben meegekregen: wat we zelf kunnen maken, maken we zelf. Dan houden we de prijs ook in balans. Zelfs onze koffiebonen worden naar onze eigen smaak, een melange van Arabica en Robusta, in Soestdijk gebrand.’
‘Dat we op deze plek ooit zijn begonnen kwam doordat we het druk hadden met catering’, vertelt Sylvia Smits, afkomstig is uit Spijkenisse die een opleiding volgde aan de hogere hotelschool in Leeuwarden, en toen Eduard, student aan een Groninger horecaopleiding, ontmoette in het stedelijke nachtleven. ‘Met catering, we hadden een opslag in de Ype Brouwerssteeg, ben je voortdurend op pad. Het oog was al eens gevallen op deze stelpboerderij van Gerben van Dijk. De gedachte was om de groepen die ons inhuurden voor de catering op één plek te ontvangen. Zo zijn we Gasterij De Wâldwei begonnen. We presenteerden smaakvolle bourgondische buffetten en liepen daarmee voorop. Dat liep zo storm dat het de hoofdmoot werd in ons aanbod. Zo heb je onder één dak twee soorten bedrijven: à la carte en buffet.’
Tegenwoordig is De Wâldwei vijf dagen in de week geopend vanaf twaalf uur. Sylvia: ‘We serveren high tea, high wine en zelfs high beer en uiteraard à la carte. Wandelaars en fietsers steken op de bonnefooi aan en we doen mee aan Happen en Trappen, waar deelnemers bij diverse horecabedrijven een deel van een menu kunnen nuttigen. Bij ons is dat het hoofdgerecht. Je vaste gasten kennen is ook een kwaliteit. Je verwelkomt ze en je weet: dat zijn twee cola light en een Rivella. Dat is toch mooi?’
Net als veel andere horecazaken heeft corona diepe sporen getrokken en is het lastig om personeel te krijgen. Eduard: ‘Gelukkig hebben we zeer gewaardeerde werknemers, harde werkers, in dienst uit de dorpen in de omgeving. Onze kracht ligt in de gemoedelijke ambiance, vakkundige medewerkers, een redelijke prijsstelling en eigen producten zonder toegevoegde conserveringsmiddelen.’
Over de toekomst maken de twee horecaondernemers zich niet al te veel zorgen, al hebben hun twee zoons te kennen gegeven een andere richting op te willen gaan. Eduard Smits: ‘Die keuze respecteren we uiteraard. We wachten af wat de ingrijpende werkzaamheden in de polder naast onze deur voor ons bedrijf gaan betekenen. Het unieke vogelgebied wordt voor velen dan nog aantrekkelijker. Een tochtje met een sloep naar De Wâldwei is dan aan te bevelen en ik denk ook dat we onze camperplaatsen zullen moeten uitbreiden